Hoe Harm na zijn ziekte nieuw perspectief vond in het groen.

“Ik wist niet of ik ooit weer zou kunnen werken,” zegt Harm Vellinga. Een jaar geleden zat hij nog midden in de chemo. Nu werkt hij vijf dagen per week buiten in de groen sector. “Ik voel mij weer nuttig. En ik ben blij dat ik elke dag kan bijdragen.” Dankzij AB Midden Nederland vond hij zijn weg terug naar werk dat bij hem past.

Geen glazen meer, maar groene vingers

Tot zijn ziekte werkte Harm als glazenzetter. “Ik stond dagelijks op trappen met zware ruiten. Dat werk was fysiek zwaar, maar ik deed het graag.” Tijdens zijn chemotraject kreeg hij last van neuropathie: een zenuwbeschadiging waardoor hij zijn voeten minder goed voelt. “Ik weet niet altijd waar ik precies stap. En dan met glas werken? Dat is levensgevaarlijk.”

Na zijn herstel wilde hij graag weer aan de slag, maar dat bleek moeilijker dan gedacht. “Ik kreeg vooral veel nee te horen. Werkgevers hoorden over mijn gezondheidssituatie en haakten af. Dat was zwaar. Je wilt zo graag weer meedoen.”

Een kans via het voetbalveld

De doorbraak kwam via Corné Verkerk, een teamgenoot van Harm’s voetbalclub. “Hij werkte ook via AB Midden Nederland en zei: ‘Probeer het daar eens. Ze luisteren echt naar je verhaal.’” Dat advies bleek goud waard. Harm werd uitgenodigd voor een gesprek en voelde zich direct gehoord. “Ze keken niet alleen naar mijn beperkingen, maar vooral naar mijn mogelijkheden. Wat kán ik nog wel? Wat wil ik leren?”

Via AB Midden Nederland kwam hij terecht bij hoveniersbedrijf Robert Sterk in Hilversum. Tijdens het kennismakingsgesprek was Harm open over zijn situatie. “Ik zei: ‘Ik weet niet hoe het gaat lopen, maar ik wil het proberen.’ Robert zei alleen: ‘Ik zie je maandag.’ Geen ingewikkeld traject, gewoon beginnen. Dat gaf me zóveel vertrouwen.”

Ruimte om te groeien

De klus in Hilversum is tijdelijk, zoals dat hoort bij zijn rol als bedrijfsverzorger. “Over een tijdje werk ik misschien ergens anders. Maar dat vind ik juist leuk: de afwisseling, steeds iets nieuws leren.” Inmiddels draait Harm volledig mee. Hij legt tuinen aan, doet straatwerk, plaatst erfafscheidingen en denkt actief mee over verbeteringen op locatie. “Ik wist niks van groen toen ik begon, maar ik leer elke dag. En ik krijg daar ook de ruimte voor. Er is vertrouwen dat ik het oppak.”

Hij heeft zelfs ambities: “Ik wil doorgroeien naar voorman. Zelf projecten draaien, collega’s aansturen. Dat lijkt me mooi. Ik ben daar nog niet, maar ik ben onderweg.”

Werk dat ertoe doet

Wat Harm het meest raakt? “Dat ik er gewoon weer mag zijn. Ik voel me gewaardeerd en ik merk dat mijn werk ertoe doet. Ik krijg vaak complimenten van bewoners. Dan zeggen ze: ‘Wat is de tuin mooi geworden!’ Daar doe je het voor.” Ook zijn relatiebeheerder Marcel is betrokken. “Ik stuur hem weleens foto’s van afgeronde klussen. Dan krijg ik een duimpje terug. Dat lijkt klein, maar dat doet echt wat met je. Ze zien wat je doet.”

Het werk is fysiek, maar ook mentaal verrijkend. “Voor mijn ziekte was ik altijd aan het rennen. Alles moest snel. Nu weet ik: ik moet mijn grenzen kennen. Niet over mijn lijf heen werken.” Harm leerde om eerlijk te zijn, ook tegen zichzelf. “Ik heb geleerd dat rust ook werkt. Soms moet je iets laten liggen. Dat is geen zwakte, dat is juist kracht.”

Samen verder

Er is ruimte voor die eerlijkheid. “Bij AB Midden Nederland kijken ze wat wél kan. Geen oordeel, alleen oplossingen. Dat is zó waardevol.” Wat het verschil maakt? De mensgerichte aanpak, zegt Harm. “Het gaat niet om papieren of perfecte cv’s. Ze willen weten wie je bent. Wat je kunt. En wat je nodig hebt om weer te groeien.” Die cultuur voelt hij ook bij zijn collega’s. “We werken hard, maar we lachen ook veel. Je voelt: we doen het samen.”

Voor Harm betekende de kans bij AB Midden Nederland meer dan werk alleen. Het gaf hem vertrouwen, ritme en toekomst. “Ik sta weer met energie op. Ik heb zin in de dag. En ik weet: ik mag meedoen.” Zijn advies voor anderen? “Blijf niet alleen lopen met wat je meemaakt. Wees eerlijk. Vraag hulp. Wij weten dat we bij AB Midden Nederland gewaardeerd worden om wie we zijn.”